Het Zwijntje…Soyez les bienvenus!
Het was rond 1980 dat ik in Frankrijk (dus ja – wie niet) op de camping voor het eerst werd gebould.
Ik speelde met een oudere Franse ‘monsieur’ – met een zomerhoedje – we verloren onze partij en ik ging weer naar onze bungalowtent, weg van het boules-terrein. Na 20 minuten kwam hij me opzoeken voor de volgende partij : ‘waar ik bleef?!’ Het was de bedoeling dat we nog een partij zouden spelen (van 3?), maar dat ik of niet begrepen / begrepen (Frans) of hij was ervan uitgegaan dat die Hollander dat wel doorhad. Tsja.
Weer wat jaren verder – op de camping in Frankrijk dus: ‘speel je ook mee? Ik heb een setje extra boules’. Onze Franse buurman (in mijn ogen toen ook een oude man) had geen maatje en er was een toernooi in het dorp waar hij graag aan meedeed. Hij bleek een goede ‘tireur’ en ik plaatste de boules best goed – en zo nodig schoot hij de maar eruit…we wonnen nota bene! Ik was verkocht.
De volgende dag naar een ‘grand bazar’ in Limoges en jeu de boules gekocht. Ik speel er nu nog mee – al is het gewicht na 40 jaar van 740 naar 725 gram gegaan!
Het zal 2007 (2008?) zijn geweest dat ik me krachtig bij het Zwijntje. Henk Jongsma ontfermde zich over mij – geverifieerd mij en ik werd ingewijd in de geheimen van het boeiende ‘pétanque’ spel. (Pardon: sport?). Volgens mij was toen de ‘rode’ hal en het sanitaire gedeelte net nieuw.
Vanaf mijn pensioen eind 2013 speel ik vrijwel altijd op de dinsdag (2X) en donderdagmiddag.. Ik vind het dan fijn om naast de speelrondes ‘wat te doen te hebben’ – ik ben niet zo van de ‘praattafel’. Zo ben ik geregeld wedstrijdleider (klinkt hoogdravender dan het is) en om de paar weken een avond barkeeper.
Dat doe ik dan samen met Hans Bongers, die ik jaren geleden op een camping in Frankrijk (jawel) – hij bleek ook uit Apeldoorn te komen – we bezochten daar samen boulen en ‘zo is het gekomen’. Daarna is Hans ook lid geworden en is hij inmiddels grondig geworteld – én actief. Het afgelopen jaar zijn we samen Clubkampioen Veteranen geworden! Chapeau!
Wat maakt het ‘spelletje’ nou zo leuk – interessant en intensief voor mij?
1. het spel – de tactiek – de wisselende omstandigheden qua speelbaan – binnen of buiten spelen
2. steeds weer een andere medespeler en tegenstanders
3. wisselend succes: soms de ‘sterren van de hemel’ , een andere keer ‘soep met ballen’
4. ik vind de sfeer verdiend fijn, de bereidheid elkaar te helpen en rekening te houden met elkaar
5. iedereen kan meespelen , bekende ‘nivo’, leeftijd, rollator etc
Ik ben blij met de ‘nieuwe’ spelers/speelsters die er zijn gekomen (vul zelf je naam in…) en hun enthousiasme is aanstekelijk! Ik merk een toenemende bereidheid (of was het altijd al zo?) om vrijwilligerswerk op te pakken waardoor de genomen verdeeld worden en de voldoening bedekt ook… Ik stap steeds met plezier op mijn fiets om 10 minuten later die mooie accommodatie op te rijden waar we fier op mogen zijn (ook zelfs een Vlaams woord ertussen – ik verloochen mijn niet).
Bij gelegenheid vertel ik graag wat ‘t Zwijntje te bieden heeft – dat iedereen er welkom is en dat je er oud mee kunt worden….
Het voelt vertrouwd – ik voel me welkom en sla niet graag over! Zeg het voort.
